ΕΓΚΡΙΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ κατά Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο

ΑΡΧΕΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ: CV-18-591763
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 2020-08-10

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ – ΟΝΤΑΡΙΟ

Επισκόπηση

[1] Στις 14 Απριλίου 2020, έδωσα την αίτηση που υπέβαλε ο ενάγων, Το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ (“Επαρχιακό”): 2020 ONSC 2224

[2] Το Επαρχιακό επιδιώκει το κόστος της αίτησης σε βάση μερικής αποζημίωσης ύψους $15.496,93, συμπεριλαμβανομένων των εκταμιεύσεων και του Εναρμονισμένου Φόρου Πωλήσεων.

[3] Ο εναγόμενος, Το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο (“Εθνικό”), παίρνει τη θέση ότι δεν θα έπρεπε να διαταχθεί κανένα κόστος, διότι και τα δύο μέρη δεν είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί και η αίτηση συνέβαλε στην παροχή σαφήνειας στα μέρη σχετικά με τη διακυβέρνηση του Εθνικού. Το Εθνικό υποστηρίζει επίσης ότι το Επαρχιακό δεν ήταν απολύτως επιτυχής όσον αφορά την αίτηση.

Ανάλυση

[4] Όσον αφορά το ζήτημα του κατά πόσον το Επαρχιακό θα πρέπει να αποζημιωθεί, το Εθνικό δεν ανέφερε κανένα έγκυρο σύγγραμμα για τη θέση του ότι, όταν και τα δύο μέρη δεν είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί, δεν θα πρέπει να απονέμονται έξοδα. Η αίτηση απαιτήθηκε από τη θέση του Εθνικού ότι το Επαρχιακό δεν ήταν πλέον μέλος του Εθνικού Οργανισμού και από την αντικατάστασή του με έναν οργανισμό που δημιουργήθηκε από το Εθνικό. Το Επαρχιακό δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνεχίσει την αίτηση για να επιβεβαιώσει τη νομιμότητά του. Το Επαρχιακό επιβαρύνθηκε με νομικά έξοδα για την άσκηση της αίτησης. Το Επαρχιακό δικαιούται αποζημίωση.

[5] Σύμφωνα με το νόμο περί δικαστηρίων, s. 131(1), το Δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά τον καθορισμό του ζητήματος των εξόδων. Ο γενικός στόχος του καθορισμού του κόστους είναι να καθορίσει ένα ποσό που θα είναι δίκαιο και εύλογο για τον ηττηθέντα διάδικο να καταβάλει σε αυτές τις συνθήκες, αντί ενός ποσού που καθορίζεται από τις πραγματικές δαπάνες που προκύπτουν από τον επιτυχή διάδικο: Boucher v. Public Accountants Council για την Επαρχία του Οντάριο (2004), 71. O. R. (3d) 291 (C. A.). Το δικαστήριο πρέπει επίσης να εξετάσει την αρχή της αναλογικότητας στην R. 1.01 (1.1) του Κανονισμού Πολιτικής Δικονομίας, έχοντας παράλληλα υπόψιν ότι το δικαστήριο θα πρέπει να επιδιώξει την εξισορρόπηση της αρχής της αποζημίωσης με τον θεμελιώδη στόχο της πρόσβασης στη δικαιοσύνη.

[6] Το άρθρο 57.01 παράγραφος 1 του Κανονισμού Πολιτικής Δικονομίας καθορίζει τους παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν από το δικαστήριο κατά τον καθορισμό του ζητήματος των εξόδων:

(1) Κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας σύμφωνα με το άρθρο 131 του Νόμου περί Δικαιοσήνης για την ανάθεση των εξόδων, το δικαστήριο μπορεί να εξετάσει, εκτός από το αποτέλεσμα της διαδικασίας και κάθε προσφορά για διακανονισμό ή συνεισφορά που γίνεται γραπτώς,

(0.α) η αρχή της αποζημίωσης, συμπεριλαμβανομένης, κατά περίπτωση, της πείρας του δικηγόρου για τον διάδικο που δικαιούται τα έξοδα, καθώς και τα ποσοστά που χρεώνονται και τις ώρες που δαπανώνται από τον εν λόγω δικηγόρο;

0.β) το ποσό των εξόδων που ένας ηττηθείς διάδικος θα μπορούσε εύλογα να αναμένει να καταβάλει σε σχέση με το στάδιο της διαδικασίας για το οποίο καθορίζονται τα έξοδα;

α) το ποσό που ζητήθηκε και το ποσό που ανακτήθηκε κατά τη διαδικασία;

β) η κατανομή της ευθύνης; ,

γ) η πολυπλοκότητα της διαδικασίας;

δ) η σημασία των θεμάτων;

ε) η συμπεριφορά οποιουδήποτε μέρους που τείνει να συντομεύσει ή να επιμηκύνει άσκοπα τη διάρκεια της διαδικασίας;

στ) αν κάποιο στάδιο της διαδικασίας ήταν,
(i) ακατάλληλο, κακόβουλο ή περιττό, ή
(ii) λήφθηκε από αμέλεια, λάθος ή υπερβολική προσοχή;

ζ) απόρριψη ή άρνηση ενός μέρους να παραδεχτεί οτιδήποτε που θα έπρεπε να είχε γίνει δεκτό;

η) κατά πόσον είναι σκόπιμο να καταλογιστούν τυχόν έξοδα ή περισσότερες από μία σειρές εξόδων όταν ένας διάδικος,

i) να κινήσει χωριστή διαδικασία για υποθέσεις που θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί σε μία διαδικασία, ή
ii) στην υπεράσπιση μιας διαδικασίας που διαχωρίζεται άσκοπα από άλλο διάδικο για το ίδιο συμφέρον ή υπερασπίζεται διαφορετικός δικηγόρος, και

θ) κάθε άλλο θέμα σχετικό με το ζήτημα των εξόδων.

[6] Το θέμα αυτό αφορούσε την ερμηνεία του Καταστατικού και των κανονισμών του Εθνικό και ήταν κάπως περίπλοκο. Τα ζητήματα ήταν σημαντικά και για τα δύο μέρη, δεδομένου ότι η διακυβέρνηση του Εθνικού και η συμμετοχή του στο Επαρχιακό ήταν υπό αμφισβήτηση.

[7] Το Εθνικό προέβαλε πολυάριθμα επιχειρήματα, συμπεριλαμβανομένου της θέσης του στο Επαρχιακό και κατά πόσο η αίτηση είχε παραγραφεί. Ενώ το Επαρχιακό δεν έλαβε όλη την ανακούφιση που ζήτησε, ήταν επιτυχής σε όλα τα θέματα που τέθηκαν.

[8] Το περίγραμμα δαπανών του Εθνικού δείχνει το κόστος του στα 26.931 δολάρια, συμπεριλαμβανομένων των εκταμιεύσεων και του HST. Επομένως, το Εθνικό αναμενόταν εύλογα να καταβάλει παρόμοιο ποσό σε περίπτωση που δεν ήταν επιτυχής.

[9] Θεωρώ ότι το κόστος του Επαρχιακού είναι λογικό, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τα πολλά ζητήματα που έθεσε το Εθνικό. Και τα δύο μέρη διενήργησαν διασταυρούμενες εξετάσεις. Το Επαρχιακό υποστηρίζει ότι δεν έχει συμπεριλάβει ορισμένες δαπάνες, συμπεριλαμβανομένης της προετοιμασίας των υποβολών δαπανών. Σημειώνω επίσης ότι η πρώτη ακρόαση αναβλήθηκε λόγω της διάρκειας του γεγονότος του Εθνικού.

[10] Με βάση τις προαναφερθείσες εκτιμήσεις, θεωρώ ότι ένα δίκαιο και λογικό ποσό δαπανών σε βάση μερικής αποζημίωσης είναι $15.496,93. Κατά συνέπεια, καθορίζω το κόστος της αίτησης σε $15.496,93 συμπεριλαμβανομένων των εκταμιεύσεων και του HST.

[11] Αυτή η επικύρωση ισχύει ως εντολή αυτού του δικαστηρίου από την ημερομηνία απελευθέρωσης χωρίς την ανάγκη έκδοσης και εισαγωγής μιας περαιτέρω εντολής. Οι συνήγοροι μπορούν, ωστόσο, να υποβάλουν σχέδιο εντολής μέσω του Δικαστικού βοηθού μου.

Νισικάβα Τζ.
Ημερομηνία: 10 Αυγούστου 2020

PR CHC Court Costs Decision vf200810 GR