(Πάρις Πέτρου/ΕΚΜΜ) Με σεβασμό στη μνήμη εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για το ύψιστο ιδανικό της ελευθερίας, της ατομικής αξιοπρέπειας και της αγάπης για την πατρίδα, οι μαθητές και οι μαθήτριες όλων των Παραρτημάτων του σχολείου «Σωκράτης-Δημοσθένης», παρουσίασαν, με τη βοήθεια των δασκάλων τους, συγκινητικό αφιέρωμα στην εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην επέτειο του ιστορικού ΟΧΙ των Ελλήνων απέναντι στους κατακτητές.
Με εθνική υπερηφάνεια, τίμησαν τους ήρωες του ’40 με όμορφα επίκαιρα σκετς, ποιήματα και τραγούδια και κατάφεραν να συγκινήσουν για άλλη μια φορά τους γονείς, τους παππούδες, τις γιαγιάδες τους και όλους όσους παρακολούθησαν τις γιορτές που είχαν ετοιμάσει, αποσπώντας το θερμό χειροκρότημά τους.
Έκαναν όλους τους παρευρισκόμενους να συλλογιστούν το μέγιστο κατόρθωμα των Ελλήνων Ηρώων. Απαγγέλλοντας με θάρρος, γνώση και σεβασμό ιστορικές αφηγήσεις και πατριωτικά ποιήματα, θύμισαν σε όλους τη γενναιότητα, τη βαθιά πίστη και την απαράμιλλη τόλμη που επέδειξαν οι πρόγονοί μας στο παρελθόν, ώστε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας.
Ένα μεγάλο «μπράβο» στα παιδιά μας, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για ένα αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα. Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές, τις μαθήτριες και τους δασκάλους του σχολείου «Σωκράτης-Δημοσθένης».
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Έκθεση της μαθήτριας Ζωής Primeau
Αγαπητή μου οικογένεια,
Σας στέλνω όλη την αγάπη μου απ’ τα σύνορα της Ελλάδας. Να μην ανησυχείτε, είμαι καλά. Είμαι λίγο κουρασμένος και πεινασμένος αλλά, είμαι καλά. Εδώ, δεν κάνει ζέστη σαν στο σπίτι. Δεν έχω ξαναδεί τόσο χιόνι στην ζωή μου! Κρυώνω, σας όλους τους άλλους άντρες εδώ, αλλά είμαι καλά. Για τώρα, κοιμάμαι σε μία καλύβα με πολλούς ανθρώπους. Κοιμόμαστε στις 10 η ώρα και ξυπνάμε στις 5 η ώρα, αλλά εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί όλη την ημέρα είμαι σε πόλεμο. Ακούω βόμβες γύρω μου, φωνές που λένε ΑΕΡΑ, ΑΕΡΑ!
Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι. Δεν φοβάμαι για τη ζωή μου, φοβάμαι ότι θα χάσουμε την πατρίδα μας. Έχω πολεμήσει μόνο τρείς φορές αλλά στον πόλεμο έχω ένα συναίσθημα, ένα διαφορετικό συναίσθημα, που μου δίνει δύναμη για να συνεχίζω για την πατρίδα. Έχουμε δει Ιταλούς. Έρχονται και φεύγοντας, ρίχνουν βόμβες. Μπορώ να πω ότι δεν είναι τόσο ονειροπαρμένοι όσο νομίζεις, Μελίνα. Ο Κώστας, ο φίλος μου από το χωριό, έχει χτυπήσει. Λυπάμαι. Πριν πεθάνει μου είπε να πω στη μαμά του ότι την αγαπάει. Σε παρακαλώ, Μάρκο, να της πεις ότι πέθανε. Ευτυχώς, οι γυναίκες Ηπειρώτισσες μας βοηθάνε. Μας δίνουν ότι χρειαζόμαστε.
Θέλω να ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους! Μανούλα, σας ευχαριστώ για όλα. Εύχομαι να είναι όλα καλά, πίσω στο σπίτι. Και να νικήσουμε, για την πατρίδα μας, την Ελλάδα! Χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά!
Ζωή Primeau
ΣΤ’ τάξη
Παράρτημα, Σωκράτης ΙΙ, Μόντρεαλ
