Αγώνες χόκεϊ στο Μόντρεαλ με άρωμα Ελλάδας!

Στη καρδιά του καλοκαιριού και συγκεκριμένα το τριήμερο 14, 15 και 16 Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν οι τρεις φιλικοί αγώνες χόκεϊ μεταξύ των ομάδων Ελλάδας και Λιβάνου, στο αθλητικό συγκρότημα του Μπροσάρντ (Brossard) όπου στεγάζονται οι προπονητικές εγκαταστάσεις των Μόντρεαλ Κανέντιανς (Montreal Canadiens).

Απώτερος στόχος και σκοπός των φιλικών αυτών αθλητικών αναμετρήσεων, ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για την ενίσχυση, υποστήριξη και προώθηση τόσο του χόκεϊ ως αθλήματος, όσο και των παιχτών του αμφοτέρων των χωρών (Ελλάδας-Λιβάνου).

Τους αγώνες παρακολούθησαν με ιδιαίτερο θαυμασμό, φανερή συγκίνηση αλλά και αισθητή υπερηφάνεια, οι οικογένειες, οι φίλοι και οι συγγενείς των παικτών, ενώ δε παρέλειψαν να δώσουν το παρόν και ένα μωσαϊκό καταλυτικών προσωπικότητων της παροικίας μας, όπως η Γενική Διευθύντρια του Ελληνικού μας Σχολείου Σωκράτης-Δημοσθένης κα Γεωργία Τσάκαλη, ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Ελληνικής μας Κοινότητας Μείζονως Μόντρεαλ κ. Ντένης Κοτσόρος, η Γραμματέας Εκπαίδευσης κα Ελένη Καρτέρη, και o μηχανικός αυτοκινήτων και επιχειρηματίας κ. Γιώργος Αμανατίδης.

Τη συγκρότηση και προετοιμασία της Ελληνικής ομάδας, υπέγραψαν η οργανωτική επιτροπή σε στενή συνεργασία με τον κ. Σωτήρη Πατσαλά, έφορο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χειμερινών Αθλημάτων (Ε.Ο.Χ.Α), ο οποίος αποτελεί και τον ανώτατο οργανισμό διοίκησης όσων αφορά τα χειμερινά αθλήματα στην Ελλάδα. Η ελληνική ομάδα έφερε τη χαρακτηριστική ονομασία Greek Heritage (Ελληνική Κληρονομιά), ενώ απαρτίζονταν από παιδιά ελληνικής καταγωγής Βορείου Αμερικής.

«Είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό και αξιοσημείωτο το πόσο εγκάρδια μας υποδέχτηκε η ελληνική κοινότητα του Μόντρεαλ και πόσο διατεθειμένοι είναι όλοι να συμβάλλουν στην πραγματοποίηση αυτού του έργου, που θα έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ενίσχυση των ελληνικών υποδομών και εγκαταστάσεων για περαιτέρω διαθέσιμο γηπεδικό χώρο, όσο και την ανάπτυξη και πρόοδο Ελλήνων παικτών χόκεϊ και φυσικά την αναβάθμιση του καθεαυτού αθλήματος στο υψηλότερο επίπεδο διεθνώς» δήλωσε ο κ. Πατσαλάς (Ε.Ο.Χ.Α), ενώ δε παρέλειψε να υπογραμμίσει την ευγνωμοσύνη και ευχαρίστησή του για την άρτια συνεργασία με όλους τους εκτελεστικούς φορείς των εκδηλώσεων.

Συγκινημένη ήταν στην δήλωσή της και η κα Τσάκαλη, Γενική Διευθύντρια Ελληνικού σχολείου Σωκράτης-Δημοσθένης, η οποία εκτός των άλλων τόνισε ότι «… αυτά τα παιδιά, εκ των οποίων δύο υπήρξαν και μαθητές του παραρτήματός μας Σωκράτης ΙΙ στο Μόντρεαλ και των οποίων γνωρίζουμε πολύ καλά τόσο τις οικογένειές τους, όσο και τη σημερινή τους ακαδημαϊκή πορεία, μας καθιστούν ιδιαιτέρως περήφανους, γιατί όχι μόνο μεταλαμπαδεύουν το πολιτισμό, τα ήθη και έθιμά μας παντού ανά τον κόσμο, αλλά πραγματοποιούν επίσης με θαυμαστή πρόοδο και επιτυχία, όλα τους τα όνειρα, τους στόχους και σκοπούς τους. Δεν υπάρχει εξάλλου μεγαλύτερη ευλογία Θεού αλλά και μέγιστη επαγγελματική καταξίωση, από το να συνειδητοποιείς πως υπήρξες ένας θεμελιώδης παράγοντας στην παιδεία, επιμόρφωση και ανάπτυξη ενός ανθρώπου, που αποτελεί πλέον ένα παραγωγικό και ουσιαστικό μέλος της κοινωνίας μας!»

Άνευ βαρύγδουπων δηλώσεων ο Εκτελεστικός Διευθυντής ( Ε.Κ.Μ.Μ.) κ. Κοτσόρος σημείωσε τα αμέτρητα οφέλη του αθλητισμού στη ζωή κάθε ανθρώπου και κυρίως των παιδιών μας, εφόσον μέσου αυτού, οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης και κυρίως απόκτησης της αίσθησης του «ανήκω» και της ευγενούς άμιλλας. «Εξάλλου, (τόνισε ο κ. Κοτσόρος), ο αθλητισμός όχι μόνο ενισχύει την αυτοπεποίθηση και εκτίμηση έκαστου παίκτη, αλλά ενδυναμώνει την ομαδικότητα, το σεβασμό και την συνεργασία, για αυτό και όλοι θα πρέπει να προτρέπουμε και να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να συμμετάσχουν ένεργα σε όποιο άθλημα επιλέξουν και αγαπήσουν εκείνα.»

Με τη σειρά του, ο κ. Αμανατίδης (Επιχειρηματίας) συμπλήρωσε πως «…ως Έλληνας αλλά και πατέρας, αισθάνομαι ιδιαίτερη περηφάνια και συγκίνηση που αυτά τα Ελληνόπουλα έχουν “βάψει” το πάγο της αρένας γαλανόλευκα! Η καρδιά και η ψυχή των γονιών αλλά και των παππούδων και γιαγιάδων σκιρτάει απολαυάνοντας τα φιντάνια τους, για τα οποία έχουν δώσει όλη τους τη ζωή να τα μεγαλώσουν και να τους προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια να πιάσουν τη ζωή δυναμικά με τα δικά τους χέρια. Τα ελληνικά μας σχολεία εξασφαλίζουν τη συνέχεια του πολιτισμού μας και όλοι μας οφείλουμε να είμαστε δίπλα στις επόμενες γενιές Ελληνών, γιατί σε αυτά τα παιδιά βασίσετε το μέλλον μας».

Η κα Καρτέρη, Γραμματέας Εκπαίδευσης (Ε.Κ.Μ.Μ), δήλωσε ευγενικά και λιτά πως «…για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να αγναντεύει το δικό του δημιούργημα, το δικό του παιδί να φορά τη μπλούζα της Ελλάδας και να δίνει το καλύτερό του εαυτό για να κερδίσει η ομάδα του, οι συμπαίκτες του, η πατρίδα του. Είμαστε περήφανοι Καναδοί υπήκοοι και τρέχει στις φλέβες μας ελληνικό αίμα, γιατί εκεί υπάρχει η Ελλάδα μας, στο αίμα, στη καρδιά και στη ψυχή μας. Όπου και να κοιτάξεις σε αυτή την αρένα, βλέπεις την Ελλάδα μας, το μέλλον μας και τη συνέχειά μας, και πιστέψτε με, σα μητέρα αλλά και σαν επαγγελματίας, δε θα μπορούσα να είμαι περισσότερο συγκινημένη και περήφανη από αυτή τη στιγμή που όλοι μας εδώ, είμαστε ένα, και παντού μυρίζεις, αισθάνεσαι και βλέπεις Ελλάδα!».

Ανεξαρτήτως των όποιων τελικών αποτελεσμάτων των αγωνιστικών αυτών αναμετρήσεων, περνώντας από τα αποδυτήρια των παικτών και βλέποντας τα εξτασιασμένα πρόσωπα των παιδιών, έκαστος μπορεί κάλλιστα να συνειδητοποιήσει πόσο σοφά ήταν τα λόγια του μεγάλου μας συγγραφέα, δημοσιογράφου, πολιτικού και φιλοσόφου Νίκου Καζαντάκη, όταν έλεγε κάποτε πως «…η αξία του ανθρώπου δεν είναι η νίκη, είναι η προσπάθεια, είναι ο αγώνας για τη νίκη…(είναι) να έχεις ήσυχη τη ψυχή σου και κάθε μέρα να κάνεις ένα βήμα πιο μπροστά, κάθε μέρα να κάνεις ένα βήμα πιο πάνω, να ανηφορίζεις…αυτός να είναι ο στόχος σου!»

Αυτά τα παιδιά ήρθαν από διάφορα μέρη της Βορείου Αμερικής για να τιμήσουν την Ελλάδα μας, τη μητέρα πατρίδα μας, τη χώρα, το πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα που ρέουν εκ γενετής στο αίμα τους. Φόρεσαν τα γαλανόλευκα, γνωρίστηκαν, δέθηκαν σαν ομάδα και σαν μια γροθιά, σα μια ψυχή, γίνανε ένα, μια ομάδα, ένα σώμα και αγωνίστηκαν, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, τιμώντας σε κάθε σταγόνα που κυλούσε από το μέτωπό τους τη μάνα και τη γιαγιά τους, το πατέρα και το παππού τους, τα ελληνικά μας σχολεία, τη παιδεία μας και όλους εκείνους που αποτέλεσαν σταθμό στην ανάπτυξη και στην εξέλιξή τους. Ως αποτέλεσμα αυτού, όλοι όσοι παρακολούθησαν τους αγώνες αυτούς αλλά και όλοι εκείνοι που άκουσαν τη περιγραφή αυτών, ένιωσαν την απόλυτη καταξίωση και υπερηφάνεια, γιατί απλά είμαστε Έλληνες και αυτό και μόνο φτάνει!