Ο Αύγουστος θεωρείται αναμφισβήτητα ένας από τους ομορφότερους μήνες του καλοκαιριού. Για πολλούς ταυτίζεται με πολυαναμενόμενες διακοπές, για άλλους συμβολίζει μια περίοδο σεβασμού και ευλάβειας λόγω των πολλών μας θρησκευτικών εορτών και σίγουρα για το περισσότερο κόσμο σημαίνει την ολοκλήρωση των παιδικών καλοκαιρινών δραστηριοτήτων και την επιστροφή των μικρών μας μαθητών στα σχολικά τους θρανία.
Πέρα λοιπόν από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου όπου τιμάται και γιορτάζεται η Κοίμησης της Θεοτόκου και αργότερα φυσικά στις 23 του μήνα τα εννιάμερά της, ο τρίτος αυτός υπέροχος μήνας του καλοκαιριού, φιλοξενεί και τον εορτασμού των: Αγίου Ευτυχίου (24 Αυγούστου). Αγίου Φανουρίου (27 Αυγούστου) και της Αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Τίμιου Προδρόμου (29 Αυγούστου).
Για πολύ κόσμο, ο Άγιος Ευτύχιος δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστός, παρά ταύτα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους υπέρμαχους της Χριστιανικής αλήθειας και ένας πραγματικός μάρτυρας της πίστης μας.
Ο Άγιος Ευτύχιος γεννήθηκε στη Σεβαστή της Κιλικίας κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Παρόλο που οι γονείς του ήταν ειδωλολάτρες, ο ίδιος ακολούθησε με μεγάλη λατρεία και θαυμαστή ταπείνωση τη διδασκαλία και το έργο του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου και τη ιερή καθοδήγηση του Αποστόλου Παύλου.
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Άγιος Ευτύχιος υπερασπίστηκε με θέρμη τους αδυνάμους και πολέμησε με πάθος τους ψευδεπίγραφους θεούς, ενώ για τη στάση του αυτή συνελήφθη άπειρες φορές και όχι μόνο φυλακίστηκε, αλλά και ρίχθηκε στη φωτιά να καεί και στα πεινασμένα θηρία ως λεία τους, χωρίς όμως ποτέ να πάθει ο ίδιος τίποτα. Αντιθέτως τελεύτησε τη ζωή του ως τα βαθιά του γεράματα.
Χαρακτηριστική μάλιστα είναι η ιστορία που συνοδεύει τη δημιουργία και το χτίσιμο του Βυζαντικού ναού του Αγίου Ευτυχίου στα Τσισκιανά Σελίνου των Χανιών Κρήτης. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την ιστορία, ένα βράδυ, ο Άγιος ρακένδυτος, πέρασε από το χωριό με το γαϊδουράκι του και ζήτησε διανυκτέρευση. Όλοι αρνήθηκαν να τον φιλοξενήσουν και έτσι ο Άγιος αναγκάστηκε να διαμείνει στην ύπαιθρο και συγκεκριμένα να κοιμηθεί στις ρίζες ενός γέρικου πλατανιού. Τη νύχτα ξέσπασε μια άγρια μπόρα, με φοβερές αστραπές, άγριες βροντές, παγωμένο αέρα και ασταμάτητη βροχή. Το επόμενο πρωί μια γριούλα, έβγαλε τα προβατάκια της να βοσκήσουν και προχωρώντας μέσα στα χωράφια είδε τον φαινομενικά ζητιάνο, να κοιμάται ήρεμα στις ρίζες του δέντρου ολόστεγνος, τόσο ο ίδιος όσο και όλος ο τόπος γύρω του!
Μπροστά στο θαύμα αυτό, η γριούλα σοκαρίστηκε και γύρισε να φύγει για το χωριό φοβισμένη. Τότε, ο Άγιος ανασηκώθηκε και με μια θεϊκή λάμψη στο πρόσωπό του, της αποκάλυψε την ταυτότητά του και της εξήγησε πως ήταν θέλημα Θεού να χτιστεί εκεί το σπίτι του, μια εκκλησία στο όνομά του!
Όντως, κάποια χρόνια αργότερα από αυτό το θαύμα, η εκκλησία του Αγίου Ευτυχίου κατασκευάστηκε δίπλα ακριβώς από τον γέρο-πλάτανο που είχε ξαποστάσει ο Άγιος.
Δυστυχώς, κάποια στιγμή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο ναός του Αγιού Ευτυχίου καλύφθηκε με μπάζα, τα οποία όμως απομακρύνθηκαν στα τέλη του 19ου, αρχές 20ου αιώνα όπου ο ναός ανακαινίσθηκε. Κατά τις δεκαετίες του εξήντα (1960) και εβδομήντα (1970) έγιναν πολλές αποσπασματικές παρεμβάσεις με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του ναού η οποία όμως αποκαταστάθηκε μεταξύ του 2011-2013 όταν και ολοκληρώθηκαν οι τελικές εργασίες ανάπλασης και ανακαίνισής του.
Σήμερα, ο ναός του Αγίου Ευτυχίου θεωρείται ένα από τα πιο γραφικά και όμορφα μέρη, όπου μπορεί κανείς να γαληνέψει τη σκέψη του και να αγαλιάσει τη ψυχή του. Ο ναός είναι μικρός, μονόχωρος και καμαροσκέπαστος, κατάγραφος από υπέροχες τοιχογραφίες γεμάτες μυστήριο και παραδόσεις και πλαισιωμένος από ένα εκπληκτικό τοπίο, γεμάτο πλατάνια, κυπαρίσια και υδροχαρή δέντρα, τα οποία του χαρίζουν μια μοναδική αίσθηση ενός επίγειου παραδείσου!
Για τη συντήρηση και φροντίδα του ναού αυτού, γεννήθηκε πριν μια δεκαετία σχεδόν και το πανηγύρι του Αγίου Ευτυχίου στο Πάρκ Εξτένσιον, τη φροντίδα και οργάνωση του οποίου κάθε χρόνο στα τέλη Αυγούστου, έχει ανέκαθεν ο επαγγελματίας και υπέροχος οικογενειάρχης κος Ευτύχης Μακριμανωλάκης.
«Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη και τη λαχτάρα μας να βοηθήσουμε και να φροντίσουμε το ναό μας και το τόπο μας» δηλώνει συγκινημένος αλλά και περήφανος ο κος Ε.Μακριμανωλάκης ενώ προσθέτει πως «…το ετήσιο αυτό πανηγύρι μας ξεχωρίζει και είναι πολύ αγαπητό στο κόσμο γιατί έχει μια οικειότητα, δεν έρχεσαι μόνο να διασκεδάσεις και να χορέψεις, να φας τα καθιερωμένα σουβλάκια και να χαζέψεις τα παραδοσιακά χορευτικά μας, έρχεσαι σε αυτό το πανηγύρι για να γευτείς τη Κρήτη μας, το άρωμα της, τις γεύσεις της, τα ακούσματά της και φυσικά τους λεβέντες και τις κούκλες μας!».
Όντως, σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει περισσότερο οικογενειακή γιορτή παρά μια κοινωνική εκδήλωση, ο κος Μακριμανωλάκης και όλοι οι λοιποί συντελεστές, βοηθοί, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και εθελοντές προσφέρουν στο κόσμο μια διαφορετική διασκέδαση, μια συνάντηση παράδοσης και ιστορίας με χρώμα οικογενειακής θαλπωρής και περιποίησης.
«Έχω τόσο κόσμο να ευχαριστήσω, τόσους χορηγούς, τόσους φίλους, που αναμφισβήτητα χωρίς τη δική τους πολύτιμη και ουσιαστική βοήθεια και συνδρομή, τίποτα δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί» τονίζει ο κος Μακριμανωλάκης και συνεχίζει λέγοντας πως «..αυτά τα χρήματα που συγκεντρώνονται, προορίζονται για τα σχολεία μας, για τα νοσοκομεία μας, για τα ιδρύματά μας και φυσικά για ανθρώπους και οικογένειες που έχουν ανάγκη. Σε μια εποχή που πολλά πράγματα και ιδέες είναι ρευστά και αναλώσιμα είναι φρόνιμο και σωστό να θυμίζουμε ο ένας στον άλλον, αλλά και να μαθαίνουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, τί θα πει ανθρωπιά, τί θα πει κοινωνική συνείδηση και τι αξία έχει η αξιοπρέπεια, το κύρος και ο σεβασμός. Όλα σήμερα τρέχουν με γοργούς ρυθμούς, η τεχνολογία, τα μοντέρνα αυτοκίνητα, οι δουλειές που ποτέ δεν έχουν τέλος…εκεί είναι όμως η ουσία και το νόημα της ζωής, εκεί πρέπει όλοι να δώσουμε βάση και προσοχή, γιατί όλα περνούν και χάνονται και το μόνο τελικά που μένει στο διάβα του χρόνου είναι μια καλή καρδιά και ένα ζεστό χαμόγελο αγάπης, κατανόησης και ανθρωπιάς. Ας αφήσουμε αυτό τον κόσμο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε και αν πετύχουμε να μας θυμούνται κάποιοι και να γελάει η καρδούλα τους, τότε σε αυτή τη ζωή καταφέραμε να δώσουμε αξία και νόημα!».
Κάποτε, ο σπουδαίος μας Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης, έλεγε πως «είναι χαρακτηριστικό του μεγαλόψυχου ανθρώπου να είναι έτοιμος να κάνει το καλό στους άλλους» και γνωρίζοντας το κ. Μακριμανωλάκη αλλά και το σπουδαίο κοινωνικό του έργο, αξίζει κανείς να παρατηρήσει πως αν και η καθημερινότητά μας έχει ανηφόρες πολλές και μπόρες διάφορες, με ανθρώπους σαν εκείνον στο τιμόνι, αυτή η ζωή αποκτά τελικά χρώμα, ανθρωπιά και υπόσταση!
This report is supported by the Local Journalism Initiative, funded by the Government of Canada.
