Βία κατά των γυναικών:
Ο Άνανδρος Διαχρονικός Μπαμπούλας του Ασθενούς Φύλου!
Ασπίδα της Αθηνάς: Μια Αγκαλιά Θαλπωρής!
Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για ένα αταξικό φαινόμενο, διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες, ανεξαρτήτως επιπέδου ανάπτυξης, πολιτικής σταθερότητας, πολιτισμού ή θρησκεύματος.
Ετυμολογικά, η «βία κατά των γυναικών» αναφέρεται σε κάθε πράξη βίας, η οποία στηρίζεται στο φύλο και φέρει ως αποτέλεσμα τη σωματική, σεξουαλική, ηθική, λεκτική, συναισθηματική, πνευματική και ψυχολογική κακοποίηση των γυναικών.
Επιγραμματικά, η «βία κατά των γυναικών», θα μπορούσε κάλλιστα να αναφερθεί επίσης, ως η απόλυτη απόδειξη της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας ισχύος και δύναμης των δύο φύλων (γυναικών-ανδρών), η οποία αισίως οδηγεί στην κυριαρχία των ανδρών κατά των γυναικών, στην αυστηρή διάκριση των φύλων και φυσικά στην ουσιαστική παρεμπόδιση της γυναικείας ανάπτυξης και εξέλιξης.
Σύμφωνα μάλιστα με την έκθεση αναφοράς της Παγκόσμιας Τράπεζας, «τουλάχιστον μία στις τρεις γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο θα ξυλοκοπηθεί, θα βιαστεί ή θα υποστεί βία σε κάποιο σημείο της ζωής της». Παράλληλα, η βία κατά των γυναικών φέρει μέγιστο και άμεσο κίνδυνο για την υγεία της γυναίκας, ενώ θεωρείται επίσημα μια σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας σε γυναίκες μεταξύ 16-44 ετών.
Αν και είναι στατιστικά αποδεδειγμένο το γεγονός ότι η πιο συχνή μορφή βίας προέρχεται από τον ερωτικό σύντροφο, εραστή ή σύζυγο, θα ήταν αξιοσημείωτο να αναφερθούν εν συντομία, οι ποικίλες μορφές βίας κατά των γυναικών παγκοσμίως, όπως είναι για παράδειγμα:
- Η Ενδοοικογενειακή βία, η οποία λαμβάνει χώρα μέσα στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.
- Η Σεξουαλική βία, όπου σύμφωνα με παγκόσμια στατιστικά δεδομένα, μία στις πέντε γυναίκες θα βιαστεί ή θα κακοποιηθεί σεξουαλικά είτε στο χώρο εργασίας της, είτε ως παράπλευρη συνέπεια πολέμου και εδαφικών κατακτήσεων, είτε ως θύμα μεταναστευτικών και προσφυγικών διαρροών.
- Η Ανθρωποκτονία λόγω έλλειψης ικανοποιητικών οικονομικών συναλλαγών, όπως για παράδειγμα, η ανεπαρκής κατάθεση προικός!
- Η Ανθρωποκτονία λόγω κοινωνικών σχολίων περί διασυρμού οικογενειακής τιμής, στην οποία κατηγορία συμπεριλαμβάνονται η άρνηση προτεινόμενου και αναγκαστικού γάμου, η μοιχεία, η αίτηση διαζυγίου ή ακόμα και η απώλεια παρθενιάς.
- Η Εμπορία ανθρώπων και καταναγκαστική πορνεία.
- Η Γυναικοκτονία μέσω αμβλώσεων γυναικείων εμβρύων. Μέσω αυτής της δολοφονικής μεθόδου, εξασφαλίζεται η προγεννητική επιλογή φύλου και η βρεφοκτονία κοριτσιών.
- Ο Ακρωτηριασμός γυναικείων γεννητικών οργάνων, π.χ. κλειτοριδεκτομή (ολική ή μερική αφαίρεση τόσο της κλειτορίδας όσο και των μικρών και μεγάλων χειλέων), ακρωτηριασμός (στένεμα κολπικού ανοίγματος με συρραφή και εκτομή χειλέων), τρυπήματα, επιδερμικές εκτομές, καυτηριασμός, γδάρσιμο ή και αφαίρεση δέρματος γεννητικών οργάνων.
Ευτυχώς σήμερα, κυρίως σε χώρες του δυτικού πολιτισμού, η κοινωνία άρχισε να υπολογίζει τους κινδύνους της βίας κατά των γυναικών και να πραγματοποιείται αργά αλλά σταθερά μια σχετική πρόοδο σε σχέση με τη θέση της γυναίκας μέσα στη κοινωνία και την ενίσχυση των δικαιωμάτων αυτής. Η ενδοοικογενειακή βία θεωρείται πλέον παράνομη, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και σε πολλά κράτη ανά το κόσμο, γεγονός που καθιστά δυνατή τη διερεύνηση και τη νομική δίωξη βίαιων εγκλημάτων κατά των γυναικών, καθώς και την αποκατάσταση των επιζώντων, και την εκδίκαση αστικών διαφορών.
Στο Καναδά, και συγκεκριμένα στο Κεμπέκ, στη πόλη του Μόντρεαλ και του Λαβάλ, πέρα των όποιων κρατικών διαθέσιμων υπηρεσιών προστασίας και υποστήριξης των γυναικών, τα εκάστοτε θύματα κακοποίησης έχουν την ευκαιρία να αποταθούν στο μη κερδοσκοπικό, μη κυβερνητικό, κοινωνικό οργανισμό, την Ασπίδα της Αθηνάς.
Ο συγκεκριμένος οργανισμός (Ασπίδα της Αθηνάς) στοχεύει στην καταλυτική υποστήριξη, βοήθεια και υπεράσπιση γυναικών και παιδιών θυμάτων οικογενειακής βίας, ενώ παρέχει υπηρεσίες μεσολάβησης, παραπομπής και συνοδείας στις περιπτώσεις που έχουν άμεση ανάγκη περαιτέρω εξυπηρέτησης.
Είναι αξιοσημείωτο επίσης το γεγονός ότι και στα δύο κέντρα παροχής υπηρεσιών του οργανισμού (σε Μόντρεαλ και Λαβάλ) , καθώς και στη Στέγη της Ασπίδας της Αθηνάς, τα θύματα έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετηθούν και να βοηθηθούν στη μητρική τους γλώσσα, μιας και όλες οι υπηρεσίες είναι διαθέσιμες σε 17 γλώσσες.
«Για εμάς, στην Ασπίδα της Αθηνάς, (δηλώνει με ιδιαίτερη σαφήνεια και ειλικρίνεια η Διευθύντρια του οργανισμού κα. Μέλπω Καματερός) το θέμα της γλώσσας έχει ουσιαστική σημασία, διότι σήμερα τουλάχιστον ένας στους πέντε Καναδούς υπηκόους έχει γεννηθεί εκτός της χώρας, εκτός Καναδά, που σημαίνει πως η μητρική του γλώσσα δε είναι ούτε τα γαλλικά ούτε τα αγγλικά και σας πληροφορώ πως το 84% των περιπτώσεων που έρχονται σε εμάς, αποπέμπονται από διάφορες κοινωνικές υπηρεσίες του Κεμπέκ. Ο ένας στους τέσσερις λοιπόν μιλούν και συνεννοούνται ΜΟΝΟ στη μητρική τους γλώσσα. Έχετε την εντύπωση πως είναι εύκολο, για ένα τέτοιο άτομο να διευκολυνθεί από τα κλασσικά και υπάρχοντα κοινωνικά συστήματα; Η απάντηση φυσικά, είναι όχι! Απεναντίας, επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω, πως γενικά μόνο το 30% των περιπτώσεων κακοποίησης καταγγέλλουν την ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας στο σπίτι και στη σχέση τους και σε αυτό το ποσοστό προσθέστε σας παρακαλώ και όλες εκείνες τις περιπτώσεις που όχι μόνο ντρέπονται, φοβούνται και αισθάνονται απόγνωση και απελπισία από τα όσα υφίστανται, αλλά έχοντας και τη γλωσσική αναπηρία, καταλήγουν αισίως στο απόλυτο αδιέξοδο!»
«Στόχος και σκοπός λοιπόν του οργανισμού μας (συνεχίζει η κα Μ. Καματερός) είναι η παροχή πολύγλωσσης υπηρεσίας προστασίας και υποστήριξης κακοποιημένων θυμάτων καθώς και η περαιτέρω αποκατάσταση και άρτια επανένταξή τους στη κοινωνία ως λειτουργικά και αυτόνομα μέλη αυτής. Εξού και δεν επαναπαυόμαστε ποτέ, αλλά εξακολουθούμε να διατηρούμε επικοινωνία με τη κάθε περίπτωση που έχει περάσει από τα γραφεία μας, για να εξασφαλίσουμε την πρόοδο και εξέλιξή τους. Γιατί όπως έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης, ο πόνος σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, αλλά όταν νιώθεις το πόνο του άλλου, τότε λέγεσαι άνθρωπος!»
Οι γυναίκες που βιώνουν καταχρηστικές καταστάσεις συχνά αισθάνονται ότι δεν υπάρχει προσφυγή και λύτρωση από πουθενά. Το γεγονός ότι εκτός των άλλων, είναι και οικονομικά εξαρτημένες από το θύτη τους, περιπλέκει τη κατάστασή τους, κάνοντάς τες να αισθάνονται κοινωνική και πολιτισμική πίεση να διατηρήσουν την οικογενειακή στέγη, υπό πάσης θυσίας. Με τη διαφορά όμως, ότι ο ολισθηρός μονόδρομος της αυτοκαταστροφής τους έχει μονάχα μια κατάληξη και μόνο ως παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους, οφείλουν να σπάσουν τα δεσμά της ταπείνωσης και εξαθλίωσης τους, της ανυπαρξίας και του εξευτελισμού τους και να τολμήσουν να αναπνεύσουν ελεύθερα, γιατί μόνο εκείνος που αρνείται μια ζωή ψέματος και απάτης αισθάνεται πραγματικά ελεύθερος. Η ζωή οφείλει να βιώνεται και να μοιράζεται, όχι να διασύρεται και να λεηλατείται. Εξάλλου και η ζωή είναι γένους θηλυκού και της αξίζει σεβασμός, αγάπη και φροντίδα!
This report is supported by the Local Journalism Initiative, funded by the Government of Canada.
