Οι πιστοί πρόθυμοι να επιστρέψουν στις ενορίες τους αισθάνονται ότι έχουν ξεχαστεί από την κυβέρνηση σε αυτή την κρίση.

Ήδη πριν από τρεις εβδομάδες, θρησκευτικοί ηγέτες από όλα τα θρησκευτικά δόγματα στο Κεμπέκ συγκεντρώθηκαν και έστειλαν επιστολή στον Πρωθυπουργό και τη Δημόσια Υγεία ζητώντας συνάντηση για διάλογο ώστε να προετοιμαστούν για την επαναλειτουργία των διαφόρων τόπων λατρείας.

Στην την προχθεσινή ανακοίνωση τύπου με σκοπό την επαναλειτουργία των καταστημάτων που έχουν πόρτα στο δρόμο, δεν έγινε κανένας λόγος για θρησκευτικές ενορίες.

Υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες τόποι λατρείας στο Κεμπέκ και όχι μόνο Ορθόδοξοι: Καθολικοί, Αγγλικανοί, Προτεστάντες, μουσουλμάνοι, Εβραίοι και άλλοι… και θα ήταν ενδιαφέρον η κυβέρνηση του Κεμπέκ να δείξει ότι το μήνυμα των θρησκευτικών ηγετών έχει ληφθεί και είναι έτοιμοι να συνεργαστούν για το άνοιγμα των εκκλησιών στο κοινό.

Μια εκκλησία δεν συγκρίνεται με μια θεατρική αίθουσα διότι δεν προσφέρει παραστάσεις: Μια εκκλησία είναι ένας τόπος συνάντησης όπου υπάρχει αδελφοσύνη και ανταλλαγή. Υπάρχει κάτι πολύ πνευματικό και απαραίτητο για τους πιστούς, αλλά υπάρχει και ένα πολύ ανθρώπινο και κοινωνικό στοιχείο. Για ένα μέρος του πληθυσμού, οι τόποι λατρείας είναι ευεργετικοί για τη διατήρηση της καλής ψυχικής, ηθικής και πνευματικής υγείας.

Οι επίσκοποι του Κεμπέκ εξετάζουν διάφορα σενάρια, αλλά δεν θα κάνουν καμία ανακοίνωση έως ότου η κυβέρνηση αποφασίσει για τη σταδιακή επαναλειτουργία των τόπων λατρείας στην επαρχία.